بیماری هپاتیت چیست و چه علائمی دارد؟

کبد یکی از اعضای مهم بدن است که وظایف زیادی، مثل پاکسازی خون، کمک به هضم غذا و ذخیره انرژی دارد. هپاتیت بیماری‌ای است که باعث التهاب کبد می‌شود. و در نهایت کبد او آسیب می‌بیند و نمی‌تواند به‌درستی کار کند. این بیماری می‌تواند به دلایل مختلفی مثل عفونت ویروسی، مصرف زیاد الکل یا حتی مصرف بعضی داروها ایجاد شود. انواع مختلفی از هپاتیت وجود دارد که هرکدام به شکل خاصی درمان می‌شوند. شناخت علائم و درمان به‌موقع هپاتیت بسیار مهم است. در این مقاله با تیم زیوش همراه شوید، تا انواع هپاتیت، روش‌های شناسایی، پیشگیری و درمان را بیاموزید. 

هپاتیت چیست؟

هپاتیت به وضعیتی گفته می‌شود که در آن کبد دچار التهاب می‌شود. این بیماری معمولاً به دلیل عفونت ویروسی ایجاد می‌شود، اما دلایل دیگری هم می‌توانند باعث هپاتیت شوند. در هپاتیت خودایمنی نیز بدن، علیه بافت‌های کبد آنتی‌بادی می‌سازد. پنج نوع اصلی هپاتیت ویروسی وجود دارد که شامل هپاتیت A، B، C، D و E می‌باشد. هر یک از این نوع‌ها توسط ویروس خاصی ایجاد می‌شوند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) تخمین می‌زند که در حال حاضر ۳۵۴ میلیون نفر در سراسر جهان با هپاتیت مزمن B و C زندگی می‌کنند.

 

انواع هپاتیت

• هپاتیت A

هپاتیت A نتیجه عفونت با ویروس هپاتیت A (HAV) است. این نوع هپاتیت یک بیماری حاد و کوتاه‌مدت است. این نوع هپاتیت در اثر تماس با آب و غذای آلوده ممکن است ایجاد شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر درمورد هپاتیت A می‌توانید به مقاله همه چیز درباره هپاتیت A مراجعه کنید.

• هپاتیت B

ویروس هپاتیت B (HBV) از طریق تماس با خون آلوده، مایع منی و دیگر مایعات بدن منتقل می‌شود. این ویروس می‌تواند در هنگام تولد از مادر به نوزاد نیز منتقل شود. همچنین، انتقال از طریق انتقال خون و تزریق فرآورده‌های خونی آلوده و استفاده از مواد مخدر تزریقی نیز ممکن است رخ دهد. کارکنان بهداشت و درمان که در حین مراقبت از بیماران آلوده به HBV دچار آسیب‌های تصادفی با سوزن می‌شوند، نیز در معرض خطر هستند. واکسن‌های ایمن و مؤثری برای پیشگیری از HBV موجود است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) تخمین می‌زند که حدود ۸۲۶,۰۰۰ نفر در ایالات متحده و حدود ۲۵۷ میلیون نفر در سراسر جهان با هپاتیت مزمن B زندگی می‌کنند.

بیشتر بخوانید : هپاتیت B

• هپاتیت C

ویروس هپاتیت C (HCV) بیشتر از طریق تماس با خون آلوده منتقل می‌شود. این انتقال ممکن است از طریق انتقال خون و تزریق فرآورده‌های خونی آلوده و تزریق مواد مخدر رخ دهد. انتقال از طریق رابطه‌ی جنسی نیز ممکن است، اما کمتر شایع است. برای HCV واکسنی وجود ندارد. هپاتیت C یکی از شایع‌ترین عفونت‌های ویروسی منتقله از طریق خون است. طبق گفته‌ی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، حدود ۲.۴ میلیون نفر در ایالات متحده با شکل مزمن این عفونت زندگی می‌کنند.

بیشتر بخوانید : هپاتیت C

• هپاتیت D

هپاتیت D تنها در افرادی که به ویروس هپاتیت B (HBV) آلوده هستند، مشاهده می‌شود. عفونت هم‌زمان HBV و HDV می‌تواند به بیماری و عوارض بدتری منجر شود. واکسن‌های هپاتیت B از عفونت HDV نیز محافظت می‌کنند.

• هپاتیت E

ویروس هپاتیت E (HEV) به‌طور عمده از طریق مصرف آب یا غذای آلوده منتقل می‌شود. HEV یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها در مناطق در حال توسعه است. واکسن‌های ایمن و مؤثری برای پیشگیری از عفونت HEV توسعه یافته‌اند، اما هنوز به‌طور گسترده در دسترس نیستند.

خلاصه : هپاتیت A ناشی از ویروس HAV است و بیماری حاد و کوتاه‌مدتی است که از طریق آب و غذای آلوده منتقل می‌شود. هپاتیت B و C عمدتاً از طریق تماس با خون آلوده منتقل می‌شوند و هپاتیت B می‌تواند به حالت مزمن تبدیل شود. هپاتیت D فقط در افراد مبتلا به هپاتیت B دیده می‌شود و واکسن‌های هپاتیت B از آن پیشگیری می‌کنند. هپاتیت E عمدتاً از طریق مصرف آب و غذای آلوده منتقل می‌شود و واکسن‌های مؤثری برای آن وجود دارد که به‌طور گسترده در دسترس نیستند.

 

دلایل بروز هپاتیت غیرعفونی

• الکل و دیگر سموم

مصرف زیاد الکل می‌تواند باعث آسیب و التهاب کبد شود. این وضعیت ممکن است به‌عنوان هپاتیت الکلی نیز شناخته شود. الکل به‌طور مستقیم به سلول‌های کبد آسیب می‌زند و با گذشت زمان، می‌تواند باعث آسیب دائمی شود. و در نهایت منجر به ضخیم شدن یا زخم شدن بافت کبد (سیروز) و نارسایی کبد شود. دلایل دیگر ابتلا به هپاتیت شامل استفاده‌ی نادرست از داروها و تماس با سموم است.

• پاسخ خودایمنی بدن

در برخی موارد، سیستم ایمنی بدن، کبد را به‌عنوان عامل مهاجم شناخته و به آن حمله می‌کند. این حمله باعث التهاب مداوم می‌شود؛ که می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و غالباً عملکرد کبد را مختل می‌کند. این نوع هپاتیت، در زنان نسبت به مردان، سه برابر بیشتر شایع‌تر است.

خلاصه: هپاتیت غیرعفونی می‌تواند به دلیل مصرف زیاد الکل و تماس با سموم ایجاد شود؛ که باعث آسیب و التهاب کبد، زخم کبد (سیروز) و نارسایی کبد می‌شود. همچنین، استفاده نادرست از داروها و تماس با سموم می‌تواند به هپاتیت غیرعفونی منجر شود. در برخی موارد، سیستم ایمنی بدن به اشتباه به کبد حمله کرده و باعث التهاب و اختلال در عملکرد کبد می‌شود که این نوع هپاتیت در زنان شایع‌تر از مردان است.

 

آیا همه‌ی انواع هپاتیت مسری هستند؟

هپاتیت ویروسی از فردی به فرد دیگر قابل انتقال است؛ اما انواع دیگر هپاتیت قابل انتقال نیستند. با این حال، ویروس‌ها رایج‌ترین علت هپاتیت در سراسر جهان هستند و به طور کلی، ویروس‌ها از فردی به فرد دیگر قابل انتقال هستند. حداقل پنج نوع ویروس هپاتیت وجود دارد: هپاتیت A، B، C، D و E. همچنین عفونت‌های ویروسی دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند باعث هپاتیت شوند. این ویروس‌ها به روش‌های متفاوتی منتقل می‌شوند. برخی از روش‌های انتقال هپاتیت ویروسی عبارتند از:

• آب و غذای آلوده: هپاتیت A و E معمولاً از طریق غذا و آب آلوده منتقل می‌شوند.

• خون آلوده: هپاتیت B، C و D می‌توانند از طریق تماس با خون فرد آلوده منتقل شوند.

• مایعات بدن: هپاتیت B و D می‌توانند از طریق سایر مایعات بدن به جز خون نیز منتقل شوند. این نوع هپاتیت‌ها معمولاً از طریق تماس جنسی و از والدین به کودک در هنگام زایمان منتقل می‌شوند.

خلاصه: هپاتیت ویروسی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود، اما انواع غیر ویروسی مسری نیستند. ویروس‌های هپاتیت A، B، C، D و E به روش‌های مختلفی منتقل می‌شوند.

 

ریسک فاکتورهای ابتلا به هپاتیت

ریسک‌ فاکتورهای ابتلا به هپاتیت شامل موارد زیر است:

• مصرف مواد مخدر تزریقی: استفاده از سوزن‌های مشترک برای مصرف مواد مخدر

• سو مصرف مواد مخدر یا الکل: استفاده‌ی زیاد از الکل و سایر مواد مخدر

• سو مصرف برخی داروها: استفاده‌ی بیش از حد از داروهای تجویزی یا داروهای بدون نسخه

• اختلالات متابولیک: مانند کلسترول بالا، قند خون بالا و چاقی

• زندگی یا سفر به مناطق با سطح پایین بهداشت عمومی

• مواجهه‌ی شغلی با مواد شیمیایی سمی

خلاصه: عوامل خطر ابتلا به هپاتیت شامل مصرف مواد مخدر تزریقی با سوزن‌های مشترک، مصرف زیاد الکل و داروها، اختلالات متابولیک مانند کلسترول و قند خون بالا، زندگی یا سفر به مناطق با بهداشت پایین و مواجهه‌ی شغلی با مواد شیمیایی سمی است.

 

علائم شایع هپاتیت

اگر با فرم مزمن هپاتیت، مانند هپاتیت B و C، زندگی می‌کنید، ممکن است علائمی نداشته باشید. در مقابل، افرادی که به هپاتیت حاد مبتلا می‌شوند، ممکن است بلافاصله پس از ابتلا به ویروس هپاتیت با علائم خاصی روبه‌رو شوند. علائم شایع هپاتیت عفونی شامل موارد زیر است:

• خستگی

• علائم شبه آنفولانزا (تب، بدن‌درد و ...)

• ادرار تیره

• مدفوع روشن

• درد شکم

• از دست دادن اشتها

• کاهش وزن بدون دلیل مشخص

• زردی پوست و چشم‌ها

خلاصه: در هپاتیت مزمن ممکن است علائم دیرتر ظاهر شوند، درحالی‌که هپاتیت حاد بلافاصله با بروز علائم همراه است. علائم شایع شامل خستگی، ادرار تیره، مدفوع روشن، درد شکم، از دست دادن اشتها، کاهش وزن بدون دلیل و زردی پوست و چشم‌ها است.

 

 

عوارض بیماری هپاتیت

هپاتیت مزمن B یا C می‌تواند به مشکلات سلامتی جدی‌تری منجر شود. از آنجا که این ویروس به کبد آسیب می‌زند، افرادی که به هپاتیت مزمن B یا C مبتلا هستند، در معرض بروز خطرات زیر هستند:

• بیماری مزمن کبد

• سیروز کبدی

• سرطان کبد

وقتی کبد عملکرد عادی خود را ندارد، نارسایی کبد ممکن است رخ دهد. عوارض نارسایی کبد نیز عبارتند از:

• اختلالات خونریزی

• جمع شدن مایع در شکم، که به آن آسیت گفته می‌شود

• افزایش فشار خون در رگ‌های پورتال که به کبد وارد می‌شوند، که به آن پرفشاری پورتال گفته می‌شود

• نارسایی کلیوی

• انسفالوپاتی کبدی، که می‌تواند شامل خستگی، از دست دادن حافظه و کاهش توانایی‌های ذهنی باشد

• کارسینومای هپاتوسلولار، که نوعی سرطان کبد است

• مرگ

افرادی که به هپاتیت مزمن B و C مبتلا هستند باید از مصرف الکل خودداری کنند؛ زیرا می‌تواند به تسریع بیماری کبد و نارسایی آن منجر شود. برخی مکمل‌ها و داروها نیز می‌توانند بر عملکرد کبد تأثیر بگذارند. اگر به هپاتیت مزمن B یا C مبتلا هستید، قبل از مصرف هر داروی جدید، با پزشک خود مشورت کنید.

خلاصه: هپاتیت مزمن B و C می‌تواند به مشکلات جدی مانند بیماری مزمن کبدی، سیروز و سرطان کبد منجر شود. نارسایی کبد نیز ممکن است باعث اختلالات خونریزی، جمع شدن مایع در شکم، پرفشاری پورتال، نارسایی کلیوی، انسفالوپاتی کبدی و کارسینومای هپاتوسلولار شود. افراد مبتلا به هپاتیت مزمن باید از مصرف الکل و داروهای تاثیرگذار بر کبد اجتناب کنند و قبل از مصرف هر داروی جدید با پزشک مشورت کنند.

 

تشخیص هپاتیت

برای درمان صحیح هپاتیت، شناسایی علت بروز آن بسیار مهم است. پزشکان مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را برای تشخیص دقیق وضعیت شما انجام خواهند داد. این موارد به شرح زیر است:

• تاریخچه و معاینه‌ی فیزیکی

برای تشخیص تمام انواع هپاتیت، پزشک ابتدا سوابق پزشکی شما را بررسی می‌کند تا عوامل خطر احتمالی را شناسایی کند. در طول معاینه‌ی فیزیکی، پزشک ممکن است به آرامی بر روی شکم شما فشار بیاورد تا ببیند آیا دردی یا حساسیتی وجود دارد یا خیر. همچنین، پزشک ممکن است به بررسی تورم کبد و زردی در چشم‌ها یا پوست شما بپردازد.

• آزمایش‌های عملکرد کبد

آزمایش‌های عملکرد کبد، با استفاده از نمونه‌های خون، مشخصه کبد شما به طور مؤثر عمل می‌کند یا خیر. نتایج غیرطبیعی این آزمایش‌ها ممکن است اولین نشانه‌ی هپاتیت باشد، به‌ویژه اگر در معاینه‌ی فیزیکی علائم بیماری کبد مشاهده نشود. سطح بالای آنزیم‌های کبدی ممکن است نشان‌دهنده‌ی آسیب یا عملکرد نادرست کبد باشد.

• آزمایش‌های خون دیگر

اگر نتایج آزمایش‌های عملکرد کبد، غیرطبیعی باشند، پزشک احتمالاً آزمایش‌های خون دیگری را برای شناسایی منبع این مشکل درخواست خواهد کرد. این آزمایش‌ها می‌توانند ویروس‌های هپاتیت یا آنتی‌بادی‌های علیه آن را تشخیص دهند. پزشکان همچنین ممکن است از آزمایش‌های خون برای بررسی علائم هپاتیت خودایمنی استفاده کنند.

• بیوپسی کبد

برای تشخیص هپاتیت، پزشک وضعیت کبد شما را ارزیابی می‌کند. بیوپسی کبد یک روش است که شامل گرفتن نمونه‌ای از بافت کبد شما می‌شود. یک متخصص پزشکی ممکن است این نمونه را از طریق پوست و با استفاده از یک سوزن بردارد. معمولاً از اسکن اولتراسونیک برای هدایت در طول این روش استفاده می‌شود.

• استفاده از امواج فراصوت (اولتراسونیک)

در این روش از امواج اولتراسونیک، برای ایجاد تصویری از اندام‌های داخل شکم، استفاده می‌شود. این آزمایش به پزشک شما اجازه می‌دهد تا نگاهی دقیق به کبد و اندام‌های نزدیک به آن بیندازد. این آزمایش می‌تواند موارد زیر را نشان دهد:

• مایع در شکم
• آسیب یا بزرگ شدن کبد
• تومورهای کبدی
• اختلالات کیسه‌ی صفرا

گاهی اوقات، پانکراس نیز در تصاویر امواج فراصوت ظاهر می‌شود. این روش می‌تواند یک آزمایش مفید، برای تعیین علت عملکرد غیر طبیعی کبد باشد.

خلاصه: برای تشخیص هپاتیت، پزشکان ابتدا سوابق پزشکی و معاینه‌ی فیزیکی را بررسی می‌کنند. آزمایش‌های خون برای شناسایی ویروس‌ها و آنتی‌بادی‌های مرتبط با هپاتیت انجام می‌شوند. بیوپسی کبد و امواج فراصوت نیز برای بررسی آسیب‌های کبد و وضعیت آن استفاده می‌شوند.

 

پیشگیری از ابتلا به هپاتیت

• واکسن هپاتیت A

واکسن هپاتیت A موجود است و می‌تواند از ابتلا به HAV جلوگیری کند. این واکسن شامل دو دوز است و بیشتر کودکان از سن ۱۲ تا ۲۳ ماهگی شروع به دریافت آن می‌کنند. این واکسن همچنین برای بزرگسالان نیز موجود است و ممکن است شامل واکسن هپاتیت B نیز باشد.

• واکسن هپاتیت B

پزشکان معمولاً این واکسن‌ها را به‌صورت سه دوز در طول شش ماه اول زندگی تجویز می‌کنند. CDC توصیه می‌کند که تمام کارکنان بهداشتی و پزشکی نیز واکسن هپاتیت B را دریافت کنند. واکسیناسیون در برابر هپاتیت B همچنین می‌تواند از هپاتیت D پیشگیری کند.

• واکسن‌های هپاتیت C و E

در حال حاضر واکسنی برای هپاتیت C یا E وجود ندارد.

ویروس‌های هپاتیت می‌توانند از طریق تماس با مایعات بدن، آب و غذاهای حاوی عوامل عفونی، از فردی به فرد دیگر منتقل شوند. کاهش تماس با این مواد، می‌تواند به پیشگیری از ابتلا به هپاتیت کمک کند. رعایت بهداشت یکی از راه‌های موثر جلوگیری از ابتلا به هپاتیت A و E است. ویروس‌های ایجادکننده این بیماری‌ها ممکن است در آب وجود داشته باشند. اگر به کشوری با شیوع بالای هپاتیت سفر می‌کنید، باید از موارد زیر اجتناب کنید:

• آب محلی

• یخ

• صدف و میگوی خام یا نیم‌پخته

• میوه و سبزیجات خام

ویروس‌های هپاتیت B، C و D از طریق تماس با مایعات بدن منتقل می‌شوند. می‌توانید خطر تماس با مایعات حاوی این ویروس‌ها را، با فعالیت‌های زیر کاهش دهید:

• عدم اشتراک سوزن‌ها

• عدم اشتراک ریش‌تراش‌ها

• عدم استفاده از مسواک شخص دیگری

• عدم تماس با خون ریخته‌شده

هپاتیت B و C می‌توانند از طریق رابطه جنسی نیز منتقل شوند. استفاده از روش‌های پیشگیری در طول فعالیت جنسی، می‌تواند به کاهش خطر ابتلا کمک کند.

خلاصه : برای پیشگیری از هپاتیت، واکسیناسیون و کاهش قرار گرفتن در معرض عوامل آلوده‌کننده ضروری است. واکسن هپاتیت A و B موجود است و می‌تواند از ابتلا به این ویروس‌ها جلوگیری کند. واکسن هپاتیت C و E هنوز به‌صورت جهانی توزیع نشده و توسعه نیافته است. رعایت بهداشت و اجتناب از آب و غذاهای آلوده، به‌ویژه در مناطق با شیوع بالا، می‌تواند خطر ابتلا به هپاتیت A و E را کاهش دهد. برای جلوگیری از هپاتیت B، C و D باید از تماس با مایعات بدن آلوده پرهیز کرد.

 

درمان هپاتیت

گزینه‌های درمانی بسته به نوع هپاتیت و نوع عفونت(حاد یا مزمن) است. روش‌های درمانی برای هرکدام از این بیماری‌ها، به شرح زیر است:

• هپاتیت A

هپاتیت A بیماری کوتاه‌مدتی است و ممکن است نیاز به درمان خاصی نداشته باشد. بااین‌حال، اگر علائم باعث ناراحتی زیادی شود، استراحت در خانه و یا بیمارستان ممکن است ضروری باشد.

• هپاتیت B

برای هپاتیت B حاد، درمان خاصی وجود ندارد. اما اگر به هپاتیت B مزمن مبتلا هستید، نیاز به داروهای ضدویروس دارید. این نوع درمان، می‌تواند پرهزینه باشد و ممکن است برای چندین ماه یا سال ادامه یابد. درمان هپاتیت B مزمن همچنین نیاز به ارزیابی و پایش منظم پزشکی، برای تعیین اینکه آیا ویروس به درمان پاسخ می‌دهد، دارد.

• هپاتیت C

داروهای ضدویروس می‌توانند هر دو نوع حاد و مزمن هپاتیت C را درمان کنند. معمولاً افرادی که به هپاتیت C مزمن مبتلا می‌شوند، از ترکیب چند داروی ضدویروس استفاده می‌کنند. افرادی که به دلیل هپاتیت C مزمن، دچار سیروز یا بیماری کبد شده‌اند، ممکن است کاندیدای پیوند کبد باشند.

• هپاتیت D

سازمان بهداشت جهانی (WHO) اینترفرون آلفا پگیله‌شده (Pegylated Interferon-alpha) را به‌عنوان درمان هپاتیت D معرفی کرده است. بااین‌حال، این دارو می‌تواند عوارض جانبی شدیدی داشته باشد؛ بنابراین، برای افرادی مبتلا به سیروز کبدی، مشکلات روانی و بیماری‌های خودایمنی، توصیه نمی‌شود.

• هپاتیت E

در حال حاضر، درمان پزشکی خاصی برای هپاتیت E در دسترس نیست. ازآنجاکه این عفونت معمولاً حاد است، در اغلب موارد به‌طور خودبه‌خود برطرف می‌شود. پزشکان معمولاً به افرادی که به این عفونت دچار هستند توصیه می‌کنند، که به‌اندازه کافی استراحت کنند، مایعات زیادی بنوشند، مواد مغذی کافی دریافت کنند و از الکل پرهیز کنند. بااین‌حال، زنان باردار که به این عفونت مبتلا می‌شوند، نیاز به نظارت و مراقبت دقیق دارند.

• درمان هپاتیت خودایمنی

کورتیکواستروئیدها، مانند پردنیزولون یا بودزوناید، در درمان اولیه هپاتیت خودایمنی بسیار موثر هستند. آزاتیوپرین (با اسم‌های تجاری Imuran، Azaram) دارویی است که سیستم ایمنی را سرکوب می‌کند؛ این دارو ممکن است بخشی از برنامه‌های درمانی شما باشد. این دارو می‌تواند با یا بدون کورتیکواستروئیدها استفاده شود. داروهای دیگر سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مانند مایکوفنولات موفتیل (CellCept)، تاکرولیموس (Prograf) و سیکلوسپورین (Neoral) نیز می‌توانند جایگزین آزاتیوپرین در درمان شوند.

خلاصه: درمان هپاتیت بستگی به نوع و شدت بیماری دارد. هپاتیت A معمولاً بدون درمان خاصی بهبود می‌یابد، اما در صورت نیاز، استراحت و رژیم غذایی ممکن است توصیه شود. هپاتیت B حاد نیاز به درمان ندارد، اما هپاتیت B مزمن با داروهای ضدویروس درمان می‌شود. هپاتیت C با داروهای ضدویروس قابل درمان است و در موارد شدید ممکن است پیوند کبد لازم باشد. هپاتیت D با اینترفرون آلفا درمان می‌شود، اما ممکن است عوارض جانبی داشته باشد. هپاتیت E معمولاً بدون درمان خاصی بهبود می‌یابد و توصیه‌های مربوط به آن شامل استراحت و مصرف مایعات است. هپاتیت خودایمنی با کورتیکواستروئیدها و داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی درمان می‌شود.

 

سخن پایانی

هپاتیت یکی از مشکلات بهداشتی مهم و جهانی است؛ که می‌تواند به انواع مختلفی از عوارض منجر شود. شناخت نوع هپاتیت و درک درمان‌های مناسب، کلید مدیریت مؤثر این بیماری است. در حالی‌که برخی انواع هپاتیت مانند هپاتیت A و E معمولاً خودبه‌خود بهبود می‌یابند، هپاتیت‌های مزمن مانند B و C ممکن است نیاز به درمان‌های خاص و طولانی‌مدت داشته باشند. پیشگیری، همواره بهترین راه برای مقابله با هپاتیت است. واکسیناسیون می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی خطر ابتلا به این بیماری‌ها را کاهش دهد. همچنین، آگاهی از روش‌های انتقال و اتخاذ تدابیر مناسب برای کاهش تماس با مواد عفونی، نقش مهمی در پیشگیری از ابتلا به هپاتیت دارد. با توجه به پیشرفت‌های علمی و پزشکی، امید است که با ادامه تحقیقات و رعایت توصیه‌های بهداشتی، بتوانیم گام‌های مؤثری در جهت کاهش بار جهانی هپاتیت برداریم.

 

سوالات پرتکرار

• هپاتیت چیست و چه انواعی دارد؟

هپاتیت التهاب کبد است که معمولاً به دلیل ویروس‌های هپاتیت ایجاد می‌شود. انواع مختلف هپاتیت شامل هپاتیت A، B، C، D و E هستند. هر کدام از این انواع روش انتقال و شدت بیماری متفاوتی دارند. برخی از آنها مزمن و برخی دیگر حاد هستند.

• هپاتیت چگونه منتقل می‌شود؟

هپاتیت A و E معمولاً از طریق آب و غذاهای آلوده منتقل می‌شوند. هپاتیت‌های B، C و D از طریق تماس با مایعات بدن مانند خون، ترشحات جنسی، و استفاده مشترک از سوزن‌ها یا وسایل شخصی آلوده منتقل می‌شوند.

• آیا هپاتیت قابل پیشگیری است؟

بله، واکسن‌هایی برای پیشگیری از هپاتیت A و B وجود دارد. همچنین، با رعایت بهداشت، استفاده از لوازم شخصی و جلوگیری از تماس با مایعات بدن آلوده، می‌توان از ابتلا به هپاتیت‌های A، B و D پیشگیری کرد. برای هپاتیت C و E هنوز واکسنی در دسترس نیست.

• چه علائمی نشان‌دهنده هپاتیت است؟

علائم هپاتیت ممکن است شامل زردی پوست و چشم‌ها، خستگی، تب، درد شکمی، ادرار تیره، و تهوع باشد. در برخی افراد، به‌ویژه در هپاتیت مزمن، علائم ممکن است تا سال‌ها پدیدار نشوند.

• هپاتیت چگونه درمان می‌شود؟

درمان هپاتیت بستگی به نوع آن دارد. هپاتیت A و E معمولاً خودبه‌خود بهبود می‌یابند. هپاتیت‌های B، C و D ممکن است نیاز به داروهای ضد ویروسی داشته باشند. هپاتیت B و C مزمن ممکن است نیاز به درمان طولانی‌مدت داشته باشد و در موارد شدید هپاتیت C، پیوند کبد ممکن است ضروری باشد.