به قول معروف «میهمان گرچه عزیز است ولی همچو نفس، خفقان آرد اگر آید و بیرون نرود»!. قصه‌ی قند هم گویا همین است. داخل خانه‌ی بدن که می‌شود، آمدنش عزیز است، اما اگر انسولینی نباشد یا کم باشد و حریفش نشود، آن وقت دیگر بار دل می‌شود. حرف دیروز و پریروز هم نیست و چند هزار سال است که این مهمان «شیرین» گریبان انسان‌ها را گرفته. هرکسی هم از ظن خودش علاجی برای آن پیشنهاد کرده؛ از نشستن روی اسب بگیر (!) تا حتی روزه‌گرفتن‌های سخت و هیچکدام هم چاره نکرد؛ تا سرانجام همین اوایل قرن بیستم که انسولین کشف شد، ولی آن هم به کار درمان نیامده و صرفاً توانسته این بیماری را مهار کند. خلاصه اینکه تا به امروز درمانی از جنس خوردن یک قرص یا کپسول و خداحافظ دیابت، پیدا نشده است.
لیکن این‌ها به معنی ناامیدی نیست و حتماً شما هم در خانواده و دوستان و بستگان آدم‌های زیادی می‌شناسید که سال‌هاست با این بیماری زندگی می‌کنند و به لطف انواع داروهای کنترل‌کننده‌ی قند خون و انسولین و ... سر و مر و گنده روزگارشان را می‌گذرانند. باری، در کنار این دوا و داروها، یک چیز دیگر هم هست که دیابتی‌ها برای سرو کله‌زدن با این مهمان شیرین، باید به آن توجه کنند: تأمین ویتامین‌ها و مواد معدنی برای بدن. مصرف مولتی‌ویتامین دیابتی یکی از ساده‌ترین و کارآمدترین راه‌ها، نه برای درمان و دفع، که برای یک زیست مسالمت‌آمیز با این مهمان است و ما می‌خواهیم در این مطلب از لزوم استفاده از آن و نحوه‌ی سودرسانی ویتامین‌ها و کانی‌ها در این کش و قوس، برایتان بگوییم.
چرا استفاده از مولتی‌ویتامین دیابتی مهم است؟
هر بیماری یا عارضه‌ای به موازات اختلالاتی که ایجاد می‌کند، ممکن است موجب کمبود مواد مغذی در بدن شود. در افراد مبتلا به دیابت، سوخت و ساز یا همان متابولیسم گلوکوز به درستی صورت نمی‌گیرد و این امر باعث ازدیاد رادیکال‌های آزاد می‌شود. تکثر رادیکال‌های آزاد، تخریب آنتی‌اکسیدان‌ها و سلول‌ها را در پی دارد و در نتیجه تأمین ویتامین‌ها و کانی‌هایی با خاصیت آنتی‌اکسیدان، نظیر ویتامین‌های C و E و A لازم می‌افتد.
از سوی دیگر، بدن مجهز به ساز و کاری است که چنانچه مقدار گلوکوز خون افزایش یابد، این قند مازاد را دفع می‌کند و از همین روست که بیماران دیابتی به تکرر ادرار دچارند. اما علاوه بر قند مازاد، بخشی از پرورنده‌ها (nutrient) نیز در این میان از دست می‌روند و با مصرف مولتی‌ویتامین دیابتی می‌توان جبران مافات کرد.
اما یک وجه دیگر تأمین ویتامین‌ها از طریق مولتی‌ویتامین دیابتی، کمک به کاهش برخی علائم ناشی از بیماری است. مثلاً برخی از تحقیقات نشان می‌دهد که ویتامین ب1 یا تیامین در کاهش نوروپاتی (آسیب عصبی) که از عوارض دیابت است، مفید واقع می‌شود. ضمن اینکه بعضی از ویتامین‌ها و مغذی‌ها در بهبود ترشح انسولین تأثیرگذارند، مانند ویتامین A و E که با تأمین آن‌ها می‌شود به این فرآیند کمک کرد.
و نکته‌ی دیگر این است که همان‌طور که همه می‌دانیم، مبتلایان به دیابت از خوردن و آشامیدن بخشی از خوراکی‌ها بی‌بهره‌اند و پرهیزهای غذایی منجر به کمبود ویتامین‌های ضروری بدن می‌شود. بنابراین تأمین آن‌ها از طریق مولتی‌ویتامین دیابتی راهکار مناسبی است برای تلافی این کمبودها.
در بخش بعد شماری از ویتامین‌ها و مواد معدنی موجود در مولتی‌ویتامین‌های دیابتی را که به زیست سالم‌تر و بهتر مبتلایان به این بیماری کمک می‌کنند، نام می‌بریم و نحوه‌ی سودرسانی آن‌ها را شرح می‌دهیم.
مولتی ویتامین دیابتی: معجونی برای دماغی چاق تر!
اصولاً بیماری‌های مزمنی نظیر دیابت، اگرچه درمانی تا کنون برای‌شان نجسته‌اند، اما می‌شود به لطف پیشرفت‌های علمی و اختراع داروها باهاشان تا کرد. اما برای خوب‌تر تا کردن با این مشکل، باید قبراق باشید و قبراق‌بودن بدون ویتامین مگر داریم؟
برخی تصور می‌کنند که ابتلا به دیابت، اشکالاتی در هضم و جذب ویتامین‌ها و پرورنده‌ها ایجاد می‌کند، حال اینکه چنین چیزی درست نیست و جذب این مواد در بدن دیابتی‌ها با سایر افراد تفاوتی ندارد. اما چنانکه در بخش پیش توضیح دادیم، بنا به دلایل مختلفی افراد دیابتی نیازمندترند به تأمین مواد مغذی. هرچند، فراهم‌کردن و رساندن ویتامین‌ها و کانی‌ها از طریق مکمل مولتی‌ویتامین دیابتی کارکرد درمانی ندارد، لیکن در حفظ سلامت عمومی بدن و بهبود آمادگی برای مقابله با این بیماری و کاهش علائم ناشی از آن مؤثر است. یکی از مرغوب‌ترین مولتی‌ویتامین‌های دیابتی موجود در بازار دارویی، اینسویتنس ویتاتنس است که با دربرداشتن مجموعه‌ای از ویتامین‌ها و مواد معدنی مورد احتیاج افراد دیابتی و افراد در معرض دیابت، نقش مهمی در برقراری سلامت این دسته از افراد دارد.
در ادامه به برخی از ویتامین‌ها و کانی‌های به کاررفته در مولتی‌ویتامین‌های دیابتی اشاره می‌کنیم که برای سلامت عمومی مبتلایان به دیابت سود‌رسان‌اند.
ویتامین های ب1، ب6، ب12؛ تعصبِ عصب را می‌کشند!
یکی از عوارضی که بعضاً ممکن است دیابتی‌ها را آزرده کند، نوروپاتی یا آسیب عصبی است. ویتامین‌های ب1 و ب6 و ب12 که متأسفانه مبتلایان به دیابت به نقصان آن دچارند، به طور کل برای سلامت سلول‌های عصبی توصیه می‌شوند. علاوه بر این، مصرف پاره‌ای از داروها نظیر متفورمین موجب کاهش جذب ویتامین ب12 می‌شود و بنابراین فراهم‌کردن این ویتامین که هم برای تقسیم سلولی و سلامت سیستم عصبی و هم متابولیسم کربوهیدرات‌ها مفید است، ضرورت دارد.
ویتامین های A و C و E؛ سه تفنگدار
با التفات به پرهیزهای غذایی دیابتی‌ها و اختلال در سوخت و ساز گلوکوز و ازدیاد رادیکال‌های آزاد مخرب که پیش‌تر به آن اشاره کردیم، این سه ویتامین معمولاً به قدر کافی در مبتلایان به دیابت وجود ندارد و باید به فکر آن‌ها بود. ویتامین‌های A و C و E حاضر در مولتی‌ویتامین‌های دیابتی با دارابودن خاصیت آنتی‌اکسیدانی از بروز معضلات ناشی از دیابت همچون شبکیه‌رنجوری (رتینوپاتی) و زخم پای دیابتی و بیماری‌های قلبی و عروقی پیشگیری می‌کنند. علاوه بر این، این ویتامین‌ها، به خصوص ویتامین C، در تنظیم عملکرد انسولین و کاهش قند خون تأثیر به‌سزا دارند.
ویتامین D؛ رفیق انسولین
یکی از مهم‌ترین ویتامین‌ها برای دیابتی‌هاست. شماری از پژوهش‌ها نشان داده‌اند که بین کمبود ویتامین D و خطر ابتلا به دیابت ارتباط معناداری وجود دارد. ویتامین D را می‌توان یار انسولین دانست، از این جهت که در تنظیم ترشح آن دخیل است و انسولین هم که کارش سامان‌دادن قند خون است. از طرفی ویتامین D همچنین برای کاهش وزن مفید است و از آنجا که چاقی، ریسک ابتلا به دیابت نوع دوم را بالا می‌برد، این ویتامین از این حیث نیز برای دیابتی‌ها کارآمد است.
کروم (کرومیوم)؛ مخصوص دیابتی ها
یکی از مغذی‌های همیشه حاضر در مولتی‌ویتامین‌های دیابتی است که اختصاصاً برای تنظیم قند خون کاربرد دارد، هرچند گفته‌اند در معیت ویتامین‌های B و D ممکن است بر بهبود عملکرد انسولین نیز تأثیر بگذارد.
منیزیم؛ آچار فرانسه
بسیاری از پژوهش‌ها از کارایی منیزیم بر ترشح انسولین و کنترل قند خون حکایت دارند و میزان این ماده‌ی معدنی نیز در افراد دیابتی غالباً اندک است. گذشته از این، منیزیم در بهبود عملکرد قلب، سیستم ایمنی و دستگاه گوارش اثرگذار است و اگر همراه با کلسیم مصرف شود، برای جذب بهتر آن و در نتیجه سلامت استخوان‌ها نیز نافع است.
زینک یا همان «روی»
کمبود این ماده‌ی معدنی نیز بنا به تحقیقات دانشمندان در افزایش خطر ابتلا به دیابت بی‌تأثیر نیست. زینک علاوه بر نقش مهمی که در تقویت عملکرد سیستم ایمنی و جلوگیری از بروز بیماری‌های عفونی دارد، وجودش در تولید و ذخیره‌سازی و ترشح انسولین نیز حیاتی است و نبود یا کمبود آن کنترل قند خون را دشوار می‌کند. لذا افراد دیابتی بایستی به تأمین این ماده‌ی معدنی عنایت داشته باشند.
پس مولتی‌ویتامین دیابتی بخورم دیگر خوب می‌شوم؟
اگر منظورتان از خوب‌شدن «درمان‌شدن» است، باید بی‌تعارف بگوییم که خیر. همان‌طور که گفتیم دیابت هنوز درمان ندارد، اما با تأمین ویتامین‌ها و مغذی‌های مورد نیاز بدن از طریق مولتی‌ویتامین‌های دیابتی، در کنار یک رژیم غذایی متعادل و سالم، می‌توانید تا حد زیادی برای مبارزه با این بیماری و حفظ صحت و تندرستی در این راه خود را قوی کنید. این را در نظر داشته باشید که دیابت از آن دست بیماری‌هاست که همواره باید حواستان جمع باشد به «چی» خوردن و «کِی» خوردن. از این رو، اثرگذاری مولتی‌ویتامین دیابتی و خوراکی‌های سرشار از این مواد هم با همه خوبی‌هایش، منوط است به مشورت با پزشکان و متخصصان این حوزه. باقی بقای شما!