قارچ‌ها در همه جا یافت می‌شوند، در خاک، هوا یا حتی داخل بدن. حتی می‌توان آنها را روی گیاهان، سطوح یا پوست پیدا کرد. به طور معمول، این موجودات میکروسکوپی هیچ مشکلی برای پوست ایجاد نمی‌کنند مگر اینکه با سرعتی بیشتر از حالت معمول تکثیر شوند یا از طریق یک بریدگی یا ضایعه به پوست نفوذ کنند. قارچ‌ها در محیط‌های گرم و مرطوب رشد می‌کنند. بنابراین، عفونت‌های قارچی پوست اغلب در مناطق با تعریق زیاد و مرطوب و بدون جریان هوای زیاد، مانند پاها، کشاله ران و چین‌های پوستی، ایجاد می‌شوند. این عفونت‌ها معمولاً خود را با قرمزی و پوسته پوسته شدن پوست یا تغییر رنگ و خارش نشان می‌دهند. عفونت قارچی اغلب با تماس مستقیم، مانند تماس با شخص دیگر، حیوان، و وسایلی مثل لباس، باشگاه، تشک‌های ورزشی مانند تشک کشتی و سونا منتقل می‌شود. برخی از عفونت‌های قارچی پوست بسیار شایع هستند. همچنین، این عفونت‌ها اغلب جدی نیستند مگر بیمار دچار نقص ایمنی باشد، ولی می‌توانند آزاردهنده و احتمالاً مسری باشند. در این مقاله در مورد انواع این عفونت‌ها، درمان آنها، علایم، ریسک فاکتورها، و پیشگیری از این عفونت‌ها می‌خوانیم.
آیا می‌دانستید؟ طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا، تنها چند صد گونه قارچ می‌توانند باعث عفونت در انسان شوند، گرچه میلیون‌ها گونه از قارچ وجود دارند. علاوه بر این، تنها چند تا از این گونه‌ها درماتوفیت هستند و می‌توانند پوست، ناخن و مو را مبتلا کنند. قارچ‌های غیردرماتوفیتی می‌توانند باعث عفونت ناخن شوند ولی اغلب تمایل دارند جاهای دیگری مانند ریه و مغز را درگیر کنند. |
انواع عفونت‌های قارچی پوست
بسیاری از عفونت‌های قارچی رایج می‌توانند باعث عفونت پوست شوند.
عفونت ناشی از مخمر (عفونت پوستی کاندیدا)
مخمر نوعی قارچ است. مخمری به نام کاندیدا به طور طبیعی روی پوست و داخل بدن انسان وجود دارد، ولی وقتی رشد بیش از حد داشته باشد، می‌تواند باعث عفونت، مانند عفونت پوست، شود. رایج ترین گونه جنس کاندیدا، کاندیدا آلبیکنس است. این عفونت به نام عفونت پوستی کاندیدیایی یا کاندیدیاز جلدی نیز شناخته می‌شود. کاندیدیاز در نواحی گرم و مرطوب و با تهویه ضعیف اتفاق می‌افتد مانند چین‌های باسن (انواع خاصی از سوختگی ناشی از پوشک) و زیر پستان‌ها. علایم آن عبارتند از بثورات پوستی قرمز یا تغییر رنگ پوست، خارش، سوزش و برجستگی‌های جوش‌مانند اطراف بثورات پوستی.
| سایر عفونت‌های ناشی از مخمر غشاهای مخاطی یکی دیگر از محل‌های شایع عفونت‌های قارچی، مانند عفونت‌های مخمری واژن و برفک دهان هستند. |
تشخیص
یک پزشک مراقبت‌های اولیه باید بتواند عفونت پوستی ناشی از مخمر را با معاینه فیزیکی تشخیص دهد. همچنین، پزشک ممکن است با سواپ نمونه‌ای از پوست بردارد و برای کشت بفرستد تا مطمئن شود علایم شما ناشی از مخمر است. اگر به متخصص پوست مراجعه کنید، او ممکن است تراشه‌ای از بثورات پوستی جدا کند و نمونه را زیر میکروسکوپ بررسی کند تا مشخص کند رشد کاندیدا وجود دارد یا خیر.
درمان
نکته مهم در درمان هر گونه عفونت ناشی از مخمر این است که پوست باید تمیز و خشک نگه داشته شود. برخی از عفونت‌های ناشی از مخمر به طور خود به خود از بین می‌روند. همچنین، داروهای ضدقارچ بی‌نسخه و با تجویز پزشک نیز در دسترس هستند. این داروها می توانند مستقیماً قارچ‌ها را بکشند یا از رشد آنها جلوگیری کنند. داروهای موضعی ضدقارچ شامل کلوتریمازول، اکونازول، کتوکونازول، نیستاتین و اکسیکونازول هستند. همچنین، می‌توان از کرم های کورتیکواستروئید مانند هیدروکورتیزون برای کاهش خارش استفاده کرد. می‌توان از پودرها نیز استفاده کرد تا به خشک نگه داشتن پوست کمک کنند. این پودرها باید 2 تا 3 ساعت قبل یا بعد از استفاده از هر نوع کرم استفاده شوند. اگر عفونت بهتر نشد، پزشک ممکن است داروهای ضدقارچ خوراکی مانند فلوکونازول (Diflucan) را تجویز کند.
برای درمان سوختگی پای کودک ناشی از پوشک، می‌توان از کرم‌های زینک اکساید برای تسکین پوست کودک استفاده کرد. همچنین، داروهای بی‌نسخه زیر قابل استفاده هستند: کرم آ د و کرم‌های سوختگی پای کودک با برندهای بالمکس (Balmex)، دسیتین (Desitin)، و تریپل پست (Triple Paste). درمان‌های خانگی مانند زودتر عوض کردن پوشک و استفاده از پوشک یکبار مصرف نیز ممکن است علایم را تسکین دهند.
| خلاصه: علایم عفونت پوستی کاندیدایی عبارتند از بثورات پوستی قرمز یا تغییر رنگ پوست، خارش، سوزش. تشخیص آن با معاینه فیزیکی، کشت یا بررسی نمونه زیر میکروسکوپ است. درمان نیز با داروهای ضدقارچ موضعی و درمان ضدقارچ خوراکی در صورت عدم پاسخ به درمان‌های قبلی است. |
کچلی قارچی بدن (tinea corporis)
کچلی قارچی یک عفونت قارچی شایع پوست است که به شدت مسری است ولی خطرناک نیست. نوعی از این بیماری به نام کچلی قارچی بدن (tinea corporis) اغلب تنه و اندام‌ها را درگیر می‌کند. کچلی قارچی سایر نقاط بدن نام‌های دیگری دارد، مانند «خارش کشاله ران» و «پای ورزشکاران». علامت اصلی کچلی قارچی، بثورات حلقه‌ای‌شکلی است که لبه‌های آن کمی برجسته است. پوست داخل این بثورات مدور معمولاً به نظر سالم می‌رسد. این بثورات می‌توانند گسترش یابند و اغلب خارش‌دار هستند. کچلی قارچی می‌تواند از نوازش کردن حیوان آلوده به قارچ یا باشگاه و تشک‌های ورزشی منتقل شود.
تشخیص
پزشک معمولاً می‌تواند کچلی قارچی را با مشاهده یا نمونه‌گیری از پوست یا خراش دادن پوست تشخیص دهد. همچنین، برخی پزشکان ممکن است کشت قارچ انجام دهند تا به تشخیص بیماری کمک کند.
درمان
کچلی قارچی بدن اگر محدود به چند ناحیه باشد معمولاً با داروهای ضدقارچ موضعی درمان می‌شود، مانند: کرم کلوتریمازول (کرم کچلی قارچی Lotrimin AF)، اکونازول، کتوکونازول (Extina ، Ketozole)، لولیکونازول (Luzu)، نفتیفین، اکسیکونازول (Oxistat)، سولکونازول (Exelderm) و تربینافین (Lamisil AT، کرم ضدقارچ Silka). پزشکان اغلب برای عفونت عمیقتر یا گسترده‌تر ضدقارچهای خوراکی را توصیه می‌کنند، مانند: فلوکونازول (Diflucan)، ایتراکونازول (Sporanox) و تربینافین.
| خلاصه: کچلی قارچی بدن اغلب تنه و اندام‌ها را درگیر می‌کند و علامت آن بثورات حلقه‌ای‌شکل خارش‌دار است که لبه‌های آن کمی برجسته است. تشخیص با مشاهده یا بررسی زیر میکروسکوپ یا کشت قارچ است. اگر محدود باشد با کرم‌های ضدقارچ موضعی و اگر گسترده باشد با داروی ضدقارچ خوراکی درمان می شود. |
اگر فکر می‌کنید کچلی قارچی دارید اگر فکر می‌کنید ممکن است به کچلی قارچی مبتلا شده باشید، سعی کنید قبل از تشخیص دقیق محصولات ضدقارچی بی‌نسخه مانند کرم‌ها را استفاده نکنید. استفاده از این محصولات می‌تواند تشخیص قارچ با میکروسکوپ را دشوار کند. طبق نظر مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا، محصولات ضدقارچ بی‌نسخه در برابر کچلی قارچی سر (tinea capitis) مؤثر نیستند و این بیماری به داروهای ضدقارچ با تجویز پزشک نیاز دارد. |
کچلی قارچی سر (tinea capitis)
این عفونت قارچی پوست سر و ساقه‌های مو را درگیر می‌کند و در کودکان و نوجوانان 3 تا 14 ساله شایع‌تر است. این قارچ از حیوانات، خاک و سایر انسان‌ها (از طریق شانه سر یا کلاه) به بیمار منتقل می‌شود. علایم آن عبارتند از شکستگی ساقه مو، لکه‌های طاسی موضعی که ممکن است پوسته پوسته یا قرمز باشند، پوسته پوسته شدن، خارش، حساسیت در لمس یا درد در این لکه‌ها، و ریزش موی دایمی در همین نواحی. همچنین، لکه‌ها ممکن است ترشح یا پوسته‌ریزی داشته باشند. در موارد شدید، کچلی قارچی سر ممکن است شبیه شور سر شدید باشد. علایم غیرمرتبط با پوست سر مانند تب و تورم غدد لنفاوی گردن هم محتمل هستند.
تشخیص
پزشک می‌تواند با معاینه بالینی کچلی قارچی سر را تشخیص دهد. معمولاً پزشک پوست را خراش می‌دهد و تست KOH انجام می‌دهد. در این تست، نمونه‌های پوستی با KOH مخلوط می‌شوند تا وجود قارچ مشخص شود.
درمان
کچلی قارچی سر نیاز به داروهای خوراکی با تجویز پزشک دارد که ممکن است به شکل قرص، کپسول یا مایع باشند، مانند: فلوکونازول (Diflucan)، گریزئوفولوین (Fulvicin، Gris-PEG) که معمولاً داروی انتخابی است و برای کودکان بی‌خطر است، ایتراکونازول (Sporanox) و تربینافین. تمامی مبتلایان و اعضای خانواده‌شان باید از شامپوی ضدقارچ مانند شامپوهای کتوکونازول (شامپوی ضدشوره Nizoral) استفاده کنند.
| خلاصه: کچلی قارچی سر پوست سر و ساقه‌های مو را درگیر می‌کند. علایم آن عبارتند از شکستگی ساقه مو، لکه‌های طاسی موضعی که ممکن است پوسته پوسته یا قرمز باشند، پوسته پوسته شدن، خارش، درد و ریزش موی دایمی. تشخیص با مشاهده یا تست KOH است و نیاز به درمان خوراکی ضدقارچ دارد. |
خارش کشاله ران (tinea cruris)
خارش کشاله ران در نزدیکی کشاله ران و ران‌ها رخ می‌دهد و در مردان و پسران نوجوان شایع‌تر است. علامت اصلی این مشکل داشتن بثورات خارش‌دار، قرمز و گاهی دردناک است که به طور معمول از کشاله ران یا اطراف قسمت داخلی و بالای ران شروع می‌شود. این بثورات ممکن است پس از ورزش یا سایر فعالیت‌های تشدید شوند و به باسن و شکم انتشار یابند. همچنین، پوست این نواحی ممکن است پوسته پوسته، ترک خورده، مرطوب و شاید زخمی به نظر برسد. لبه بیرونی این بثورات می‌تواند کمی برامده و تیره‌تر باشد.
تشخیص
پزشک می تواند خارش کشاله ران را با معاینه فیزیکی یا با بررسی نمونه زیر میکروسکوپ تشخیص دهد.
درمان
معمولاً درمان این مشکل با کرم‌های بی‌نسخه یا با تجویز پزشک شروع می‌شود.
کرم‌ها، اسپری‌ها و پودرهای بی‌نسخه عبارتند از: بوتنافین (کرم خارش کشاله ران Lotrimin Ultra)، کلوتریمازول (کرم ضد قارچ کشاله ران Lotrimin AF)، میکونازول (کرم میکونازول CareALL، اسپری پودری ضد قارچ خارش کشاله ران Lotrimin AF) و تربینافین (کرم خارش کشاله ران Lamisil AT ، کرم ضدقارچ Silka ، کرم خارش کشاله ران Silka).
همچنین، کرم‌های تجویزی پزشک عبارتند از: اکونازول، کتوکونازول (Ketozole)، لولیکونازول (Luzu)، اکسیکونازول (Oxistat) و سولکونازول (Exelderm). استفاده از کمپرس سرد نیز می‌تواند به تسکین پوست کمک کند.
اگر درمان‌های موضعی مؤثر نباشند، پزشک ممکن است داروهای ضدقارچ خوراکی مانند فلوکونازول (Diflucan)، ایتراکونازول (Sporanox) و تربینافین را تجویز کند. داروهای خوراکی معمولاً برای عفونت‌های عودکننده، مقاوم به درمان یا مزمن استفاده می‌شوند.
| خلاصه: خارش کشاله ران در نزدیکی کشاله ران و ران‌ها رخ می‌دهد و علامت آن داشتن بثورات خارش‌دار، قرمز و گاهی دردناک در این نواحی است. تشخیص با معاینه یا بررسی نمونه با میکروسکوپ است. درمان شامل داروی ضدقارچ موضعی است و در موارد عودکننده، مقاوم به درمان یا مزمن از داروی خوراکی استفاده می‌شود. |
پتریازیس ورسیکالر (tinea versicolor)
در این بیماری، لکه‌های کوچک بیضی شکل روی پوست به وجود می‌آیند. این عفونت بر اثر رشد بیش از حد قارچی به نام مالاسزیا ایجاد می‌شود که به طور طبیعی روی پوست بیشتر بزرگسالان وجود دارد. لکه‌های پوستی تغییر رنگ یافته بیشتر در پشت، قفسه سینه و بازوها هستند ولی می‌توانند پوست سر را نیز درگیر کنند. همچنین، ممکن است قرمز، صورتی، خرمایی یا قهوه‌ای و یا روشن‌تر یا تیره‌تر از سایر نقاط پوست باشند و در افراد با پوست تیره به نظر سفید برسند. این لکه‌ها می‌توانند خارش‌دار و پوسته پوسته باشند. تینه‌آ ورسیکالر بیشتر در تابستان، مناطق با آب و هوای گرم و مرطوب، در افرادی که ورزش می‌کنند یا عرق می‌کنند اشیع است. همچنین ممکن است پس از درمان عود کند.
تشخیص
تشخیص تینه‌آ ورسیکالر با روش‌های زیر است:
- معاینه فیزیکی
- معاینه با لامپ وود که در آن پزشک از نور فرابنفش برای تایید وجود قارچ یا باکتری استفاده می‌کند
- نمونه برداری از ضایعه پوستی که شامل برداشتن یک نمونه کوچک از پوست و بررسی آن در آزمایشگاه است
- بررسی نمونه پوستی با KOH
درمان
درمان استاندارد تینه‌آ ورسیکالر شامل محصولات موضعی مانند صابون، کرم، لوسیون و شامپو است. مواد فعالی که به کار می‌روند عبارتند از:
- کتوکونازول: در محصولاتی مانند شامپوهای قوی با نسخه پزشک و فوم Extina یافت می‌شود.
- زینک پایریتیون: در محصولاتی مانند نوار پاک‌کننده دارویی Vanicream Z-Bar، شامپو شوره سر Vanicream و شامپو ضدشوره Selsun blue برای پوست سر خشک و خارش‌دار یافت می‌شود.
- سلنیوم سولفید: موجود در محصولاتی مانند شامپو ضدشوره و مرطوب‌کننده Selsun blue و شامپو ضدشوره دارویی Selsun blue.
اگر بیماری پس از درمان عود کند، پزشک ممکن است توصیه کند یک یا دو بار در ماه از یک پاک‌کننده دارویی استفاده کنید. این بیماری به ندرت به داروی خوراکی نیاز دارد، مگر در موارد بیماری عود کننده، مقاوم به درمان، گسترده، شدید یا ایجادکننده پوسته‌های ضخیم که دوره کوتاهی از ضدقارچهای خوراکی لازم دارند، مانند فلوکونازول (Diflucan) و ایتراکونازول (Sporanox)
| خلاصه: در تینه‌آ ورسیکالر، لکه‌های کوچک بیضی شکل و تغییر رنگ یافته روی پوست به وجود می‌آیند. تشخیص با معاینه، لامپ وود، تست KOH و بررسی با میکروسکوپ است. درمان شامل کتوکونازول، زینک پایریتیون یا سلنیوم سولفید موضعی است. موارد عودکننده، مقاوم به درمان، گسترده و شدید به داروی خوراکی نیاز دارند. |
پای ورزشکاران (tinea pedis)
پای ورزشکاران پوست پاها و اغلب بین انگشتان پا را درگیر می‌کند. همچنین می‌تواند کف پا را هم درگیر کند. علایم معمول این بیماری عبارتند از خارش یا سوزش، احساس سوزش بین انگشتان پا یا کف پا، قرمزی، پوسته پوسته شدن و خشکی پوست، ضخیم شدن کف پا، ترک یا تاول، تاول‌های عمیق در کف پا (در موارد نادر). در برخی موارد، عفونت می‌تواند به نواحی دیگر نیز سرایت کند، مانند: ناخن‌ها (انیکومایکوزیس)، کشاله ران (خارش کشاله ران) و دست‌ها (کچلی قارچی دست).
تشخیص
پزشک می‌تواند با مشاهده علایم یا یک تست پوستی مانند تست KOH عفونت را تشخیص دهد.
درمان
پای ورزشکاران با انواعی از محصولات موضعی بی‌نسخه قابل درمان است، مانند: بوتنافین (کرم پای ورزشکاران Lotrimin Ultra)، کلوتریمازول (کرم پای ورزشکاران CareALL، کرم پای ورزشکاران Lotrimin AF)، میکونازول (پودر پای ورزشکاران Desenex)، (کرم پای ورزشکاران Lamisil AT، کرم ضدقارچ Silka) و تولنافتیت (اسپری پودری ضدقارچ Dr. Scholl’s Odor-X)، پودر اسپری دئودورانت روزانه Lotrimin AF برای پیشگیری از پای ورزشکاران، کرم پای ورزشکاران Tinactin). در بین این داروها، سریع‌ترین اثر برای تربینافین است.
اگر بیماری به طور کامل طی حداکثر 2 هفته با محصولات بی نسخه برطرف نشد، پزشک ممکن است کلوتریمازول موضعی با دوز تجویزی یا سولکونازول (Exelderm) تجویز کند. در موارد عفونت مکرر یا ایجادکننده تاول یا درگیر کننده نوک، کف پا یا پاشنه پا، پزشک داروی ضدقارچ خوراکی تجویز می‌کند، مانند: فلوکونازول (Diflucan)، گریزئوفولوین (Fulvicin، Gris-PEG)، که برای کودکان بی‌خطر است، ایتراکونازول (Sporanox) و تربینافین.
| خلاصه: پای ورزشکاران عفونت قارچی پا است که تشخیص آن با معاینه یا تست KOH است. درمان آن با کرم‌های ضدقارچ بی‌نسخه یا تجویزی است. در موارد عفونت مکرر یا گسترده داروی خوراکی تجویز می‌شود. |
آیا می‌دانستید؟ این بیماری احتمال عود دارد. بنابراین مهم است که انگشتان پا و پاها را بعد از دوش گرفتن یا حمام کردن به طور کامل خشک کنید. می‌توانید از یک پودر به خصوص بین انگشتان پا استفاده کنید. |
عفونت قارچی ناخن
اونیکومایکوزیس عفونت قارچی ناخن است که می‌تواند ناخن‌های دست یا پا را درگیر کند، گرچه درگیری ناخن‌های پا 7 تا 10 برابر شایع‌تر است. علایم اونیکومایکوزیس عبارتند از: لکه‌های سفید پوسته پوسته روی ناخن، حفره حفره شدن بالای ناخن، تغییر رنگ ناخن (معمولاً به زرد، قهوه‌ای، سیاه، ارغوانی، سبز یا سفید)، شکنندگی ناخن، و ضخیم شدن یا برجسته شدن در مورد ناخن‌های پا.
تشخیص
پزشک معمولاً ناخن و بقایای اطراف قارچ را با ناخن‌گیر می‌گیرد و برای رنگ‌آمیزی پریودیک اسید-شیف (PAS) یا کشت می‌فرستد. در برخی موارد، ممکن است تست KOH انجام دهد. با این حال، رنگ‌آمیزی PAS و کشت دقیق‌تر هستند.
درمان
این نوع از عفونت اغلب نیازمند داروهای با تجویز پزشک است. درمان استاندارد شامل تربینافین خوراکی برای 6 یا 12 هفته است که بستگی به وجود عفونت در ناخن دست یا پا دارد. درمان بیماری به دلیل عواملی مثل طولانی بودن دوره درمان و احتمال عود بسیار مشکل است. سایر ضدقارچهای خوراکی که ممکن است به کار روند شامل این موارد هستند: فلوکونازول (Diflucan)، گریزئوفولوین (Fulvicin، Gris-PEG) که برای کودکان بی‌خطر است و ایتراکونازول (Sporanox). پزشکان اغلب ضدقارچهای موضعی نیز برای این بیماری تجویز می‌کنند، مانند: سیکلوپیروکس (Ciclodan)، افیناکونازول (Jublia) و توابورول (Kerydin). در موارد شدید، پزشک ممکن است بخشی یا تمام ناخن آسیب دیده را بردارد. گزینه‌های درمانی جدیدی نیز وجود دارند، مانند لیزر و نور درمانی. البته برای تایید اثربخشی آنها به داده‌های بیشتری نیاز است.
| خلاصه: عفونت قارچی ناخن با رنگ‌امیزی PAS یا کشت تشخیص داده می‌شود و درمان آن داروی خوراکی برای 6 تا 12 هفته و گاهی درمان موضعی همراه است. |
ریسک فاکتورهای عفونت قارچی پوست
عوامل متعددی می‌تواند خطر ابتلا به عفونت قارچی پوست را افزایش دهد، مانند:
- زندگی در محیط گرم یا مرطوب
- تعریق شدید
- عدم تمیز و خشک نگه داشتن پوست
- استفاده اشتراکی از وسایلی مانند لباس، کفش، حوله یا ملافه
- پوشیدن لباس‌های تنگ یا کفش‌های که خوب تهویه نمی‌شوند
- شرکت در فعالیت‌هایی که شامل تماس مکرر پوست به پوست هستند
- تماس با حیواناتی که ممکن است آلوده باشند
- ضعف سیستم ایمنی ناشی از داروهای سرکوب‌کننده ایمنی، درمان‌های سرطان یا بیماری‌هایی مانند HIV یا ایدز
| خلاصه: ریسک فاکتورهای عفونت قارچی پوست عبارتند از محیط گرم و مرطوب، تعریق، عدم رعایت بهداشت، استفاده از وسایل اشتراکی، پوشیدن کفش و لباس بدون تهویه مناسب، تماس با حیوانات آلوده، تماس پوست به پوست زیاد، و ضعف سیستم ایمنی. |
پیشگیری از عفونت قارچی پوست
برای پیشگیری از عفونت قارچی پوست این موارد را رعایت کنید:
- حتماً بهداشت را رعایت کنید و از لباس، حوله یا سایر وسایل شخصی به طور مشترک استفاده نکنید.
- هر روز لباستان را عوض کنید و لباس تمیز بپوشید، به خصوص در مورد جوراب و لباس زیر.
- لباس و کفشی را انتخاب کنید که تهویه مناسبی باشد. لباس‌ها یا کفش‌هایی که خیلی تنگ هستند یا محدودیت ایجاد می‌کنند نپوشید.
- بعد از دوش گرفتن، حمام کردن یا شنا با یک حوله تمیز و خشک به طور کامل خود را خشک کنید.
- در رختکن صندل یا دمپایی بپوشید و پابرهنه راه نروید.
- سطوح مشترک مانند تجهیزات باشگاه یا تشک ورزشی را تمیز کنید.
- از حیواناتی که علایم عفونت قارچی دارند، مانند ریزش مو یا خاراندن مکرر، دوری کنید.
مراجعه به پزشک
عفونت های قارچی پوست شایع هستند. این عفونت‌ها معمولاً خطرناک نیستند، ولی می‌توانند به دلیل خارش یا قرمزی پوست باعث ناراحتی و آزردگی شوند. همچنین بثورات پوستی قارچی اگر درمان نشوند ممکن است گسترش یابند یا آزردگی بیشتری ایجاد کنند. بسیاری از عفونت‌های قارچی پوست در نهایت با درمان‌های ضدقارچ بی‌نسخه بهبود می‌یابند. با این حال، در شرایط زیر باید به پزشک مراجعه کنید:
- عفونت قارچی پوست با درمان بی‌نسخه بهبود نیابد، بدتر شود یا دوباره عود کند
- ریزش موی سکه‌ای همراه با خارش یا پوسته پوسته شدن پوست
- ضعف سیستم ایمنی همزمان با شک به عفونت قارچی
- شک به پای ورزشکاران یا عفونت قارچی ناخن همزمان با ابتلا به دیابت
اگر دچار نقص ایمنی هستید یا دیابت دارید، عدم درمان عفونت می‌تواند منجر به سلولیت یا عفونت سیستمیک شود. همچنین اگر عفونتی دارید که با داروهای بی‌نسخه بهبود نمی‌یابد به پزشک مراجعه کنید. ممکن است برای دریافت یک درمان مؤثرتر نیاز به نسخه داشته باشید.
| خلاصه: درمواردی مانند عفونت قارچی پوست با درمان بی‌نسخه بهبود نیابد، بدتر شود یا دوباره عود کند، ریزش موی سکه‌ای همراه با خارش یا پوسته پوسته شدن پوست، ضعف سیستم ایمنی همزمان با شک به عفونت قارچی، و شک به پای ورزشکاران یا عفونت قارچی ناخن همزمان با ابتلا به دیابت به پزشک مراجعه کنید. |